Blog 5

“Mam, wat ben je mooi”

Ik ervaar regelmatig dat na een overlijden de familie aangeeft dat de overledene naar een uitvaartcentrum mag worden overgebracht en dat zij geen prijs stellen op één of meerdere rouwbezoekjes om nog fysiek afscheid van de overledene te nemen.

Een uitspraak die ik hierbij vaak hoor is dan: “We hebben een paar dagen zitten waken aan het bed van moeder en hebben al afscheid van haar genomen. Het is goed zo.”

Ik moet me hier als uitvaartverzorger natuurlijk bij neerleggen. Toch zie ik het als mijn taak om de nabestaanden te wijzen op het belang om gefaseerd invulling te geven aan het afscheid van een dierbare en zo toe te groeien naar de dag van de uitvaart.

Zo ook afgelopen week. Moeder was, kort na haar verhuizing naar een woonzorgcentrum, overleden. Haar zoon Ralph gaf aan dat zij in haar laatste levensperiode en op haar sterfbed zo achteruit was gegaan dat hij angstig was om haar nog een keer te zien. Dit in de veronderstelling dat de conditie van haar lichaam na het overlijden verder zou verslechteren.

Herinnering

Ik stelde hem gerust en beloofde hem direct polshoogte te nemen of en hoe zijn moeder nog opgebaard kon worden. Belangrijk omdat juist de herinnering aan zijn moeder op haar sterfbed niet een beeld was dat hij vast zou moeten houden.

Een beeld dat veelal op de achtergrond kan verdwijnen dankzij de werkzaamheden van mijn collega verzorgenden. Juist door hun inzet zorgen zij ervoor dat een overledene op een mooie wijze opgebaard kan worden nadat hij/zij verzorgd, gekleed en eventueel cosmetisch verzorgd is.

Mooi

Zo ook bij de moeder van Ralph. Mevrouw lag in een met zorg uitgekozen blankhouten uitvaartkist en droeg de door Ralph aangereikte fleurige blouse met haar rode vest erover. Ik moet zeggen onze cosmetisch verzorgster had werkelijk wonderen verricht door de ouderdomsvlekken in haar gelaat enigszins te camoufleren en haar kapsel keurig in model te brengen.

Bij de eerste confrontatie met zijn moeder kon Ralph met tranen in zijn ogen alleen maar uitbrengen: “oh wat is ze mooi.” Een gevoel dat ook mij bekroop toen ik zijn moeder na de verzorging zag. Wat een verschil met de foto’s die vlak voor haar overlijden van haar waren gemaakt.

Meer bezoekjes

In plaats van dit ene bezoekje volgden er meer. Bij het tweede bezoek nodigde Ralph spontaan 15 familieleden en vrienden uit. Mensen die hij nu graag de mogelijkheid wilde geven om afscheid van zijn moeder te nemen. Een derde bezoek volgde en ook hier waren weer meerdere mensen aanwezig. Mensen die op verzoek van Ralph ook bij het sluiten van de uitvaartkist aanwezig mochten zijn.

Een mooi sluitingsceremonieel volgde. Een nichtje las een mooie tekst voor, waarna ieder van de aanwezigen op mijn suggestie een bloem uit één van de rouwstukken haalde en in de handen van moeder legde. Om vervolgens met elkaar het deksel op de kist te leggen en de sluitschroeven te bevestigen. Wat een verschil met de eerdere plannen maar hoe mooi om deze intense beleving van Ralph en zijn familie te mogen ervaren. Voor hen een mooie laatste herinnering die ik u niet wilde onthouden.