Blog 4

“Zomaar een zondagmiddag...”

Zondagmiddag, net terug van een wandeling op de heide, lekker aan een biertje. De gebeurtenissen van de afgelopen week gaan door mijn gedachten. Maandagavond had ik een intens gesprek met een jonge man en zijn gezin over de invulling van zijn uitvaart. Terminaal ziek zonder enig perspectief waardoor hij uitkeek naar de door hem gewenste euthanasie, waarvoor de datum nog gepland moest worden. ’s-Middags was ik gebeld of ik langs wilde komen, terwijl ik net terug kwam van de regeling van de uitvaart van een man van 65 jaar. Een geliefde vader en opa, die zondags aan een hartstilstand was overleden, terwijl hij bezig was in zijn grote liefde, de tuin. En ondanks dat ik dit gesprek net achter de rug had, zei ik natuurlijk ja, simpelweg omdat dergelijke gesprekken nu eenmaal geen uitstel dulden.

Een gesprek over uitvaartwensen

Ik doe dit werk nu al langer, maar het mogen voeren van een uitvaartwensen gesprek met iemand die op korte termijn komt te overlijden blijft voor mij bijzonder. De term moedig is dan het eerste wat bij mij naar boven komt. Een gesprek over je eigen uitvaart in het bijzijn van je jonge gezin. Praten over je uitvaartkist, over de muziek bij je uitvaart, welke kleding je aan wilt. Pfff, kunt u zich dit voorstellen? Maar echt, hoe sterk en hoe bewust deze jonge man in staat was om tot keuzes te komen, grote bewondering.

Na afloop van het gesprek vroeg ik hem, en dat doe ik altijd, of ik zijn uitvaart zou mogen verzorgen en hij knikte instemmend.
Ik beloofde hem dat ik na zijn overlijden zijn wensen samen met zijn gezin zou invullen. We maakten een afspraak over zijn eigen rouwkaart, die hij nog wilde zien, ik wenste hem kracht toe en reed terug naar huis.

Afscheid

Afgelopen vrijdagochtend was de uitvaart van de 65-jarige man. Een emotionele liefdevolle uitvaart met veel verdriet bij zijn vrouw, kinderen en kleinkinderen. Dezelfde dag vond sneller dan verwacht de euthanasie plaats van de jonge man, die ik afgelopen maandag nog gesproken had.

Vanmiddag begeleidde ik het bezoek waarbij zijn gezin even weer bij hem kon zijn. Wat een intens verdriet. Na het rouwbezoek keek ik op mijn telefoon en las toevallig een stukje van de laatste woorden van Apple topman Steve Jobs, die in 2011 als miljardair aan alvleesklierkanker is overleden: “Je kunt rijk zijn, maar als je ziek bent, kan je niet iemand huren om de ziekte voor je te dragen. Je kunt materiële dingen vinden en najagen, maar er is één ding dat je niet kunt vinden als het verloren is: LEVEN”.

Tja, de spijker op zijn kop. Terugkijkend op de gebeurtenissen van afgelopen week dacht ik, hoe belangrijk is het eigenlijk dat we niet naar de kapper kunnen, hoe groot zijn werkelijk de problemen van alle dag als het perspectief op leven is verdwenen.