Blog 3

“Toch nog een vierdaagse training”

Afgelopen zomer door de Corona beperkingen geen Nijmeegse Vierdaagse. Aan de ene kant ontzettend jammer, aan de andere kant geen verplichte looptrainingen en dat vond ik stiekem toch wel fijn.

Tot het moment dat George, één van de oudste bewoners van het Westerhonk, kwam te overlijden. Een paar uitvaartwensen van George waren bekend: een rieten mand, een uitvaartdienst in de Westerkerk en van de kerk met een koets naar begraafplaats Molenlande in Monster. Geen gekke wensen, wetend dat George graag naar de kerk ging, gek was van paarden en altijd ter hoogte van de begraafplaats, waar ook zijn broer begraven was, naar de Monsterse molen zwaaide wanneer hij deze bij zijn uitjes richting Intratuin passeerde.

Uitdagingen

Normaal gesproken wordt een bewoner van het Westerhonk op zijn kamer in de woning opgebaard. Een mooie manier om de medebewoners in hun vertrouwde omgeving afscheid te kunnen laten nemen. Corona gooide echter roet in het eten waardoor George niet in de eigen woning mocht worden opgebaard. Daarmee stopte het echter niet, want ook het houden van een uitvaartdienst in de Westerkerk op het terrein van het Westerhonk was op dat moment niet toegestaan.

Bij het bespreken van de uitvaart brachten bovenstaande beperkingen in relatie tot George zijn uitvaartwensen dan ook de nodige uitdagingen met zich mee.

Compromis op compromis

Omdat een thuisopbaring niet mogelijk was, werd George in overleg met zijn mentor tot de dag van de uitvaart opgebaard bij onze verzorgingslocatie aan de Vlotlaan in Monster. De uitvaartdienst in de Westerkerk werd in samenspraak met de dominee vervangen door een kerkdienst in Aula Molenlande. Geen optimale oplossing want hierdoor konden de medebewoners van George niet bij zijn afscheid aanwezig zijn.

Compromis op compromis dus en dat voelde niet goed. Wat wel zonder enig compromis lukte, was het regelen van de rieten mand en een open rouwkoets met ervoor 2 prachtige bruine paarden met witte pluimen op het hoofd.

Een mooie oplossing

Toen George zijn mentor een foto van de koets en paarden zag, werd direct het idee geboren om George met de koets nog één keer langs zijn woning op het Westerhonk te laten rijden. Een mooie oplossing ter compensatie van de eerder verkozen compromissen. Een rit dus van de Vlotlaan langs begraafplaats Molenlande naar het Westerhonk, en van het Westerhonk weer terug naar begraafplaats Molenlande.

"Gaan we doen", zei ik, me ondertussen realiserend dat respect voor George en veiligheid er wel om vroegen dat ik de gehele rit voor de koets zou uitlopen.

Paarden en rouwkoets
Op de dag van de uitvaart kwam ik bij de Vlotlaan aan. Hier stond in de uitbundig schijnende zon de mooie lichte, zeker niet sombere, combinatie van paarden en rouwkoets gereed om te vertrekken.
In de open koets stond zichtbaar de uitvaartmand met daarop een prachtig fleurig bloemstuk waarin George zijn speelgoedpaard was verwerkt.

We vertrokken en met mijn leren zwarte schoenen aan, zeker geen wandelschoenen, begon ik voor de rouwkoets uit te lopen. Om na een prachtige rit door het dorp en langs de woning van George 5 km later bij begraafplaats Molenlande aan te komen.

Graag gedaan George dacht ik, enne je hebt me toch nog aan het trainen gekregen.

John